Hallo,

Ik ben Ace, ben ik gelukkig, heb ik geluk zeg het maar.
Gevonden op straat, dat was mijn geluk want ik werd opgevangen bij de lieve mensen van Hope for Homeless. Daar was ik een maandje en er kwam een gezin kijken en ze werden verliefd op mij. Ik mocht mee, weer geluk? Ik werd ook verliefd op de familie en ik leerde alles. Netjes aan de lijn lopen, luisteren, lief zijn voor andere mensen, kinderen, honden en katten.
Ik ben dol op spelen met andere honden, hou van knuffels en van wandelen met mijn baas. Ik had een perfect leventje. Ik deed mijn best alles goed te doen en kreeg liefde terug.
Wat was ik gelukkig. Langzaam werd de tijd korter dat ik aandacht kreeg, de wandelingen waren korter en sneller. Wat was er fout, wat deed ik niet goed? Het was toch zo fijn? Ik deed alles goed, vroeg om aandacht maar….. één ding kon ik niet, de drukke agenda van mijn baasje beïnvloeden, er was geen tijd meer voor mij. Toen was daar de dag, er werd gebeld met Hope for Homeless of ik daar mocht komen. Was dat een geluk of? Ik weet het nog niet. Bij Hope for Homeless hebben ze mij weer heel lief opgevangen en ik kan spelen en ravotten met alle andere honden. Maar ik mis mijn baas, mijn eigen plekje, mijn eigen knuffel. Zou het waar zijn, komt alle goeds in drieën of is dit gewoon een gezegde, een spreuk zonder inhoud.  Mag het waar zijn is er echt nog een keer geluk, voor de derde keer? Een baas die echt tijd heeft, mij adopteert in zijn familie, mij de aandacht geeft, de liefde, een lange wandeling, speelt en ravot met mij. Ik hoop het zo, ik zal mijn best doen, ik weet hoe het hoort en daar was ik zo gelukkig mee.
Wie maakt mij weer helemaal gelukkig? Ben jij dat?