Weggegooid was ik. Ja gewoon weggegooid om te sterven of met een beetje mazzel gevonden te worden. Gelukkig heb ik net op tijd die mazzel gehad. Gelukkig werd ik net op tijd gevonden. Wij zijn gevonden. Wij ja ik, en mijn twee broertjes Giorgo en Efraim.
Ik wil niet meer denken aan die afschuwelijke dagen, maar ga nu alleen maar vooruitkijken. Natuurlijk hoop ik wel dat die tweebenige, zij noemen het mensen, leren dat dit niet normaal is en dat ze ook daadwerkelijk gestraft zullen worden.
Maar ik had geluk. Wij werden gevonden en naar de dierenarts gebracht, gecontroleerd en verzorgd.
Mijn kleine broertje Giorgo moest nog een beetje langer bij de dierenarts blijven want die was toch wel heel mager en uitgedroogd.
Nu 2 maanden na onze redding zijn wij allemaal sterk en gezond. Vrijwilligers zorgen wel voor ons, maar het is niet de bedoeling om in de opvang op te groeien. Nee, wij hopen op een mooie mand met een lieve familie. Wij hadden het geluk om gevonden te worden. Nu hebben we een beetje meer geluk nodig om onze families te vinden, mijn adoptant die van mij zal houden en voor mij zal zorgen en mij voor altijd zal knuffelen. Ik weet dat ze er zijn, maar ik hoop dat het niet te lang duurt en dat ik snel mijn adoptant vind. Ik heb mijn best gedaan om te overleven, dat moet toch beloond worden met een gouden mand?
Heb jij die gouden mand voor mij en wil jij dat ik goed opgroei binnen jouw familie, ben jij die tweebenige die lief en aardig is en voor mij zal zorgen?