Ik heet Milko en hoe ik nog zo wit kan zijn verbaasd me eigenlijk wel. Samen met Bruno, mijn maatje, was ik aan het struinen bij de oude fabriek. Wie die namen heeft verzonnen weet ik niet, maar Milko past dus blijkbaar bij mij.

Voor zeker 4 maanden leefden we bij de oude fabriek en sliepen we onder een oude truck. Daar zijn we gespot door Nandia. Wat een geluk dat ze kip ging kopen voor de honden in de opvang van Hope for Homeless. Ze zag ons en samen met een andere vrouw die langskwam, is ze ons gaan roepen en kroop ze zelfs onder de truck om ons te vangen en mee te nemen.

Ze denkt dat ze ons heeft kunnen redden, maar eigenlijk hebben we ons gewoon laten meenemen omdat de kip zo lekker rook.

Nu zijn we dus in de opvang van Hope for Homeless. Zijn we nagekeken door de dierenarts en hebben we het geweldig naar ons zin. We eten kip met groenten en rijst, krijgen aandacht en kunnen lekker spelen.

Maar ze zeggen dat dit niet de bedoeling is. Het is de bedoeling dat ik even opgevangen word totdat er iemand komt die me in huis wil nemen en een plekje geeft in zijn of haar familie. Ik moest dus op de foto om me voor te stellen.

Nu is het dus wachten totdat er iemand komt of reageert op de advertentie die op mij verliefd wordt en me heel graag in huis wil nemen. Die me leert ervaren hoe dat is, maar ook nog wel even de andere dingen leert die nodig zijn. Ik ben nog jong dus een beetje training is nodig.

Ik heb wel geleerd heel sociaal te zijn naar andere honden en mensen, kinderen zijn ook leuk. Netjes lopen aan de riem en naar commando’s luisteren, ik denk dat ik daar nog wel een beetje op moet oefenen.

Mag ik samen met jou oefenen en word je verliefd op mij? Ff bellen dan?