Ik kan zeggen dat ik, samen met mijn maatje Gabriel, een kerstengel op mijn schoudertjes heb gehad. En dat deze engel ervoor gezorgd heeft dat er mensen zijn die blijven volhouden, blijven hopen en zoeken. Met alles wat ze er naast doen, alles inzetten om het voor ons als viervoetertjes beter te maken.
Wij hadden deze redder als door een engel gezonden. Met kerst nog wel.
Ik Damian werd gevangen, gered als eerste. Zwervend in de koude nachten op een verlaten stuk land niet ver van de opvang van Hope for Homeless. We waren mijn ons twee, dus een beetje warmte konden we bij elkaar vinden. Maar mijn maatje liet zich niet gelijk vangen en was toen echt alleen. Maar de dag na kerst zag ik hem terug, wat was ik blij dat hij zich ook had laten vangen. Nu zijn we weer samen, opgevangen in de opvang van Hope for Homeless.
Warm, goede zorg en eten en drinken.
Ik ben gezond en vrolijk en ze vinden dat ik hier niet moet blijven. Ik moet zeker een baasje vinden die voor mij gaat zorgen, mij niet buiten gooit maar liefdevol opneemt in zijn familie, Voor mij zorgt, mij nieuwe dingen leert en warmte en liefde geeft. Ze zeggen dat ik een heel mooi zacht karakter heb en dat ik de vrijwilligers aan een andere hond doe denken. Deze hond is niet meer hier maar heeft een mooie mand in Nederland gevonden.
Dus als het andere hondjes lukt, moet het mij vast ook lukken.
Ik zoek dus ook een lieve familie, waar ik kan slapen, spelen, knuffelen, ravotten en rennen. Er MOET iemand zijn die dit met mij wil doen.
Als jij dat bent, wil je dan bellen.
Ik hoop zo dat de kerstengel nog even op mijn schoudertjes blijft en zorgt dat ik een mooi leven krijg in een liefdevolle familie.