Al 8 jaar van mijn hele leven…

Ik heb zomers, winters, vriendinnen, vakanties, uitjes gemist…

In de zomer hebben de zwerfdieren dorst, en ik loop al een jaar iedere dag de hond, die bij ons opvang loopt, te voeren, maar helaas, wát wij ook deden, wij hebben haar niet kunnen redden. Dan heb ik ook nog tien kittens, in de buurt van mijn huis, die ik moet voeren..

In de winter wordt het koud en mijn gedachten zijn er altijd. Ik doe er alles aan om hun warm te houden .. Ik heb vrienden verloren maar ook mijn respect voor mensen. Er gaat geen dag voorbij dat iemand mij belt en zegt dat zij hun hond niet meer kunnen houden omdat zij getrouwd zijn, verhuisd zijn, gaan studeren, een kind verwachten, gescheiden zijn, lange uren werken…. Waarom heb jij een hond genomen??? Wist jij niet dat op een dag jouw leven zou veranderen??? Wat denk jij dat een hond is??? Een object dat wij hebben zolang het ons uitkomt??…

8 jaar geleden had ik een goed leven. Een schoon huis vriendinnen vrienden…, maar nu wat ik heb gewonnen tijdens mijn lange toewijding aan deze weerloze zielen, verruil ik voor NIETS in de wereld.

Ik ben volwassen geworden, ik leerde wat ware, onbaatzuchtige liefde naast hun betekent. Ik heb geleerd om te vechten en me niet op mijn gemak te voelen. Ik werd sterk door te willen, en niet door het enorme gewicht te hoeven opgeven of te hoeven dragen. Nu voel ik mij alsof ik op een dood spoor zit…, wel een lief dood spoor, als ik het zo kan beschrijven…. Al mijn tijd, al mijn dromen zijn bij hun. Ik heb geen spijt en zal nooit spijt krijgen omdat er al honderden gered en geadopteerd zijn door onze inzet. MIJN HELE LEVEN, DIT…